Mutlu olmaya çalışmak bizi daha mutsuz yapıyor
Toronto Üniversitesi Scarborough yerleşkesinde yürütülen ve Applied Psychology: Health and Well-Being mecmuasında yayımlanan araştırma, memnunluk arayışının neden bazen aykırı tesir yarattığını ortaya koydu.
Buna nazaran, şuurlu olarak memnun olmaya çalışmak zihinsel olarak yorucu bir süreç ve bu durum irade gücünü tüketerek kişinin kendini denetim etme yetisini zayıflatıyor. Bu da bireylerin daha kolay halde cazip lakin uzun vadede ziyan verici seçimler yapmasına yol açıyor.
Araştırmanın ortak müelliflerinden, Toronto Üniversitesi Scarborough ve Rotman İdare Fakültesi’nde pazarlama profesörü olan Sam Maglio, “Mutluluk arayışı bir kartopu tesiri yaratıyor. Beşerler kendilerini daha memnun hissetmek için uğraş harcadıkça, bu gayret onların hakikaten keyifli olmalarını sağlayacak davranışları sürdürmelerini zorlaştırıyor” dedi.
Maglio, daima memnun olmaya çalışmanın, uzun bir iş gününün akabinde meskene gelip konutu temizlemek yerine toplumsal medyada vakit geçirmeye daha yatkın olmaya benzediğini belirtti.
Araştırmanın öbür müellifi, Sidney Üniversitesi İşletme Fakültesi’nden Aekyoung Kim ile birlikte yürüttükleri 2018 tarihli bir öbür çalışmada da benzeri sonuçlara ulaşıldı.
O araştırmada, mutluluğa ulaşmaya çalışan bireylerin vakitlerinin kısıtlı olduğu hissine kapıldığı ve bunun da onları daha gerilimli ve mutsuz hale getirdiği tespit edilmişti.
Mutluluk biriktirilebilecek bir şey değil
Araştırmacılar, memnunluğu şuurlu olarak artırmaya çalışan yüzlerce bireyle anket yaptı ve bu şahısların günlük hayatlarında irade gücünü daha az kullandıklarını belirledi. Maglio ve Kim, memnunluk arayışının ve kendini denetim etmenin birebir sonlu zihinsel kaynağı tükettiğini düşünüyor.
Deneylerden birinde, iştirakçilere “mutluluk” sözünün geçtiği reklamlar gösterildi. Daha sonra büyük bir çikolata kasesinin önüne oturtulup diledikleri kadar yiyebilecekleri söylendi.
Araştırmacılar, irade gücü yüksek olan bireylerin daha az çikolata tüketeceğini varsayarak, memnunluk sözüyle karşılaşan iştirakçilerin daha fazla çikolata tükettiğini tespit etti.
Son deneyde ise iştirakçiler iki kümeye ayrıldı. Bir küme, kendilerini daha keyifli edecek objeleri seçerken, başka küme yalnızca ferdî tercihlerine nazaran seçim yaptı.
Ardından her iki küme da irade gücünü ölçen bir zihinsel vazifesi tamamlamaya çalıştı. Mutluluğa odaklanan küme, öbür kümeye kıyasla daha süratli pes etti ve bu durum, memnunluk arayışının zihinsel kaynakları tükettiğini doğruladı.
Mutluluğun büsbütün ulaşılamaz bir gaye olmadığını vurgulayan Maglio, memnunluğu elde edilmesi ve biriktirilmesi gereken bir şey üzere görmenin yorucu olabileceğini belirterek, “Sürekli keyifli olmaya çalışmak yerine, sahip olduklarınızı kabullenip onların size memnunluk getirdiğini fark etmeye çalışın” dedi.
ScienceBlog, TRTHaber
