Avinash Mishra’nın daha yeterli bir hayata giden yolu olması gereken kamu işi onun kabusuna dönüştü. Fakir kuzey Hindistan eyaleti Bihar’daki Munger’den 28 yaşındaki öğretmen, kayınvalideleri tarafından kaçırılabileceği kaygısıyla akşamlarını sokaklarda tanımadığı araçları ve tanımadığı yüzleri tarayarak geçiriyor.
Mishra titrek bir sesle, “Silah zoruyla gerçekleşen bir evliliği tamamlamamı istiyorlar. Kaçırılıp başıma silah dayayarak düğün yapmaya zorlandığımda buna nasıl evlilik diyebilirler?” dedi.
Bihar kenti, şu anda bir damadın kaçırılıp silah zoruyla bir kızla evlenme baskısıyla karşı karşıya. Bunun nedeni, damadın ailesinin evlenmeyi kabul etmeden evvel para talep ettiği asırlık çeyiz geleneğidir; gelinin ailesi çaresizdir. Hindistan’ın en yoksul eyaletlerinden biri olan Bihar’da sorun, bilhassa katı kast piramidi, aile hengameleri ve sosyoekonomik baskı nedeniyle daha da kötüleşiyor.
Gazeteci Indrajit Singh’e nazaran, tüfekli düğünler birinci olarak 1970’lerde, çeyizler önemli bir sorun haline geldiğinde büyük bir artış gördü. İşsizlik yüksekti, bu yüzden işi olan genç bir adama olan talep yüksekti. 1980’lerde bu tepeye ulaştı ve 2000’lere kadar devam etti; 2009’dan sonra keskin bir düşüş oldu. Lakin artık, kaçırılmalar geri döndü.
Eyalet elektrik kuruluşunda mühendis olan 32 yaşındaki Rajesh Kumar da misal bir öykü paylaştı:
“Haftalarca işimi takip ettiler. İşe ne vakit gittiğimi, hangi çay ocağına gittiğimi ve hatta kız kardeşimin üniversite vaktini biliyorlardı. Artık daima bir kabus bulutu altında farklı bir kentte yaşıyor. Çete, kız kardeşimin üniversitesinin dışında silahlı üyelerinin fotoğraflarını aileme gösterdi. İleti açıktı: İşbirliği yapın yoksa sonuçları gelecekti.”
Eyalet hata kayıt ofisi, 2019’da 10.925 ve 2018’de 10.310 hadisenin akabinde, Ocak-Kasım 2020 ortasında 7.194 zorla evlilik hadisesi bildirildiğini gördü. Lakin bu sayılar yalnızca görünen olaylara ilişkin.
Merkezi Bihar’da kıdemli bir polis memuru olan Subodh Kumar, “Bildirilen her hadise için en az üçü bildirilmiyor. Birçok kurban, cürüm çetelerinin misillemesinden yahut toplumsal damgalanmadan korktuğu için sessiz kalıyor.” dedi.
Son vakitlerde hükümet iş atamalarındaki artışta rahatsız edici bir eğilim gördü ve bu durum çeteler için yeni bir “arzu edilen hedef” havuzu yarattı.
“İş mi işsizlik mi” çıkmazı
Bihar’ın işsizlik krizi, zorla evlilikler için beklenmedik bir katalizör haline geldi. Gençler (15-29) ortasındaki işsizlik oranı yüzde 13,9’da (yüzde 10’luk ulusal ortalamadan değerli ölçüde yüksek)
Devlet işi, çeteler için birincil gaye sağlayan altın bir bilettir.
Patna Üniversitesi’nde ekonomist olan Dr. Alok Singh, “Bu kusursuz bir fırtına”. Eyaletin son işe alım kampanyaları, işsizlik denizinde istihdam adaları yarattı. Genç bir adam bir hükümet konumu elde ettiğinde, yalnızca bir iş elde etmiyor, sırtına bir maksat tabelası koyuyor.” dedi.
İşsizlik, bu çetelerin işleyiş biçimini de değiştirdi. Kısa müddet evvel bir kaçırma teşebbüsünden kurtulan Santosh Singh, onların karmaşık takip tekniklerini şöyle anlattı:
“Son kamu işe alımlarının veri tabanlarını tutuyorlar, (iş sınavı) koçluk merkezlerini izliyorlar ve hatta iş ilanı kutlamaları için toplumsal medyayı takip ediyorlar.”
Singh, bu nedenle kamudaki yeni konumuna karşın eyaletten ayrılmaya hazırlanıyor.
Evlilik mafyası
Eyalet başşehri Patna’daki sivil toplum örgütünün loş ofisinde Ram Kumar Mishra, bir iş dokümanı üzere görünen bir kart açtı. “Bu onların fiyat kartları,” diye açıklarken, titizlikle kategorize edilmiş fiyatları işaret etti.
“Mühendisler: 800.000 ila 1 milyon rupi [9.328-11.660 dolar].
Doktorlar: 1,2 milyon ila 1,5 milyon rupi [14.000-17.500 dolar].
Devlet memurları: 500.000 ila 700.000 rupi [5.830-8.162 dolar].
“Ailelere eşit aylık taksit seçenekleri bile sunuyorlar.”
Çeteler, ilkel kaçırmalardan karmaşık teşebbüslere yöneldi.
Isminin açıklanmasını istemeyen bir polis memuru, “İlçeler genelinde inançlı konutlar tutuyorlar, avukatları tutuyorlar ve hatta evliliğin yasal geçerlilik kazanması için belgelemek üzere mahallî fotoğrafçılar bile çalıştırıyorlar. Birtakım çeteler, müdafaa hizmetleri, yasal dokümanlar ve hatta isteksiz damatlar için ‘uyum danışmanlığı’ içeren ‘paketler’ sunuyor.” diyor.
Çete üyesi ve bir polis muhbiri olan Manoj Sharma ürpertici bilgiler sağladı.
Erkekler, 14 Kasım 2011’de Hindistan’ın Patna yakınlarındaki Sonepur’da Sonepur Mela’sı sırasında sahnede dans eden kızları izlemek için para ödedikleri bir tiyatro gösterisinde sıraya giriyor.
“Her operasyon haftalarca planlama gerektiriyor” diyen Sharma, “Eğitim merkezlerinde, hükümet ofislerinde, hatta mahallî chai (çay) dükkanlarında çalışanlarımız vardı. Gayenin tüm rutini, bir atak yapmadan evvel haritalanırdı.” diyor.
Kast bilmecesi
Delhi Üniversitesi Rajdhani Koleji’nde siyaset bilimi profesörü olan Dr. Nawal Kishor, “İroni zalimce. Klâsik olarak yüklü bir çeyiz talep eden üst kasttan aileler, artık bu çeteleri çeyiz ödemeden damatları yakalamak için kullanıyor.” diyor.
Kishor, uygulamanın kökenlerini Begusarai’nin Swaraj Mela’sına yahut Saurath Sabha’ya, Bihar’daki Saurath köyünde düzenlenen klasik bir toplantıya dayandırıyor. Tarihî olarak, üst kast Maithil Brahminler için eşsiz bir eşleştirme aktifliği sayılıyor; burada olası gelin ve damatların aile soyu ve astrolojik uyumluluğu inceleniyor.
Kariyer garantisi
Deneyimli gazeteci Indrajit Singh, “Artık çeteler yalnızca evlilik vaat etmiyor; muvaffakiyetini garantiliyorlar. Damadı evlilikten sonra izliyorlar, kaçmamasını sağlıyorlar ve hatta aile uyuşmazlıklarında arabuluculuk yapıyorlar. Bu bir paket muahede.”
Bu ticarileşme, bir vakitler azalan bir uygulama olan şeyi karmaşık bir cürüm operasyonuna dönüştürdü. Kimileri son vakitlerde görülen olay artışını, bu zorla evlilikleri tasvir eden bir web dizisi olan ‘Pakadua Vivah’ın (kaçırma evliliği) popülaritesine bağlarken, polis memuru Kumar buna katılmıyor: “Bu iktisatla ilgili, cümbüşle değil. Eyaletin son işe alım çılgınlığı daha fazla maksat yarattı.”
Çeteler çağdaş vakitlere da ahenk sağladı. Siber hücre vazifelisi Rakesh Kumar, “Artık dijital nezaret kullanıyorlar, toplumsal medyayı takip ediyorlar ve hatta uydurma iş danışmanlığı firmalarını cephe olarak kuruyorlar. Yakın vakitte, potansiyel gayeleri belirlemek için iş ayarlama portallarını kullanan bir çeteyi açığa çıkardık.” dedi.
Döngüyü kırmak
Bihar kentinin en çok etkilenen bölgelerinde misyon yapan eski Hindistan Polis Teşkilatı vazifelisi Amitabh Das, devam eden uygulamanın ardında karmaşık bir toplumsal ve idari başarısızlık ağı gördüğünü söyledi.
“Sorun yalnızca kabahat değil, tıpkı vakitte toplumsal bir durum” diyen Das, “Bu çeteler, hükümet işlerinin sonuncu güvenlik olarak görüldüğü, çeyiz taleplerinin evlilikleri karşılanamaz hale getirdiği ve kast hiyerarşilerinin hala toplumsal hareketliliği dikte ettiği bir sistemi istismar ediyor.”
Das, mevcut polis tedbirlerinin etkisizliğine işaret ederek şöyle devam ediyor:
“İlçelerde zorla evlendirmeye karşı hücreler kurmak kağıt üzerinde yeterli görünüyor, lakin mahallî gerçeklik farklı. Bu çetelerin her yerde muhbirleri var, mahallî çay kafelerinden hükümet ofislerine kadar. Yeni bir küme polisin ne vakit işe alındığını, nereye atandıklarını ve aile geçmişlerini biliyorlar. Ekseriyetle, polis dahil olduğunda, evlilik çoktan kıyılmış oluyor ve bir ‘aile meselesi’ haline geliyor.”
“Gerçek trajedi, bu uygulamanın izole olaylardan organize bir sanayiye nasıl evrildiğidir.” diyen Das, “Çetelerin potansiyel maksatlara dair aile soyu, mali durum ve meslek yörüngeleriyle birlikte detaylı belgeler tuttuğu olaylar gördük. Hatta kimilerinin siyasi müdafaası bile var.” diyor.
Avinash Mishra için bu ifşalar pek de teselli vermiyor. Yeni yayınlanan atama mektubu çekmecesinde duruyor, Bihar’da muvaffakiyetin bazen en büyük zaaf olabileceğini hatırlatıyor.
Mishra, “Yıllarımı bu işe hazırlanmakla geçirdim, penceresinden batan Güneş’e bakarak… Artık her günümü bir sonraki tehdide hazırlanarak geçiriyorum.” Diyor.
Hindistanlı bağımsız gazetecilik Saurabh Sharma
Kaynak: RT