‘Filistin Yanmakta Müslümanlar ise Cansız’

KALKANDELENLİ HAFIZ SÜLEYMAN EF. (FEHMİ) ŞEHABEDDİN’in

FİLİSTİN SIKINTISINA DAİR 1938 YILINA İLİŞKİN BİR MAKALE TERCÜMESİ

Prof. Dr. Mehmet Samsakçı – Dr. Behicuddin Şehapi

​İsrail’in 7 Ekim 2023’ten beri yani tam bir yıldır Filistin’de, bütün dünyanın gözü önünde çocuk, bayan, genç, yaşlı demeksizin yürüttüğü katliam, yalnızca İslâm âleminin değil, vicdan ve merhamet sahibi bütün insanlığın yüreğini dağlamaktadır. II. Dünya Savaşı’na takaddüm eden yıllarda akınlara başlayan, savaşın ardından de gayr-i legal savlar ve yöntemlerle Orta Doğu’da kurulan ve kurulduğu yıllardan bu yana yalnızca bölge değil, bütün dünya için ziyanlı, zehirli bir ur misali huzur ve barışa kast eden, ortadan geçen yıllar boyunca çok elîm katliamlara, acılara sebep olan kelam konusu ülke, son ve en büyük yabanî operasyonlarını günümüzde icra etmektedir. Dinî, insanî, siyasî, tüzel hiçbir istinatgâhı olmaksızın mazlum ve mağdur Filistin halkı üzerindeki zulümlerini icra etmeye devam eden İsrail, maalesef dünya siyasetine istikamet veren, hatta onu yöneten güçlerce desteklenmekte, korunmakta, cesaretlendirilmektedir. Her ne kadar Türkiye Cumhuriyeti başta olmak üzere her vakit hukuk ve adaletten yana olmuş birtakım ülkeler tarafından protesto edilse ve lânetlense de bu acımasız ve hudut tanımaz saldırganlık ve vahşete “dur!” diyecek global ve kozmik irade şimdi ortaya çıkabilmiş değildir. Temennimiz bu katliamın bir an önce son bulması, akan Müslüman ve suçsuz kanın durması; kentinden, kasabasından, köyünden edilen, tabiri câizse “ocağı başına yıkılan” Müslümanların tekrar hak ettikleri onurlu hayatlarına behemehâl dönmeleridir.

​Evveliyâtı daha eskilere giden ancak 20. yüzyılın birinci yarısından bu yana Batılı müttefikleri ve şer ortaklarının takviyeleriyle Filistin toprakları üzerindeki tazallüm ve tahakkümü artan İsrail’in on yıllardır devam eden atılımları hassas, şuurlu ve vicdan sahibi bütün İslâm âlemini başından beri dil-hûn etmiştir. Aşağıda çevirisini sunduğumuz makale de işte bu şuur ve merhamet sahibi bir kalemin feryatlarını içermektedir. Makale, şahsen tercümanı Kalkandelen Medresesi Müderrislerinden ve birebir kentte bulunan Köprü Camii imamı olan Hâfız Süleyman Şehabi’nin verdiği bilgiye nazaran, Kahire’de neşredilen – kendisinin de vakit zaman makaleler neşrettiği – el-Fetih gazetesinin 16 Cemaziye’l-Evvel 1357 [14 Temmuz 1938] tarihli nüshasında Mısır Darülfünunu (el- Ezher) Hukuk Fakültesi’nden Azize Abbas Asfour isimli müellif tarafından kaleme alınmıştır. Makaledeki sözlerinden, İslâmiyet ve Müslümanların ahvâli hakkında çok ince bir hassasiyete sahip olduğu anlaşılan Asfour, şimdi 1938’te yani II. Dünya Savaşı’nın ve İsrail devletinin tesisinden kısa bir müddet evvel aşağıda Süleyman Fehmi( mahlası) Efendi’nin kaleminden çevirisini sunacağımız makalede İsrail’in yırtıcı ve hak-hukuk tanımaz tavrını lânetlerken bir yandan da Müslümanların tepkisizliklerine dair şedit tabirler kullanmakta, bu sessizlik ve suskunluğun Allah’ın isteğine uygun olmadığını, Hazret-i Resulullah’ın muazzez ruhunu incittiğini belirtmektedir.

​Aşağıda kısa biyografisini verdiğimiz Hâfız Süleyman Efendi ise el-Fetih’teki neşrinden 9 gün sonra makaleyi çok selis ve akıcı bir lisanla Türkçe’ye nakletmiştir. Mümkündür ki gazete, posta yoluyla o vakit Yugoslavya kentlerinden birisi olan Kalkandelen’e (Tetovo) gelmiş ve merhum Süleyman Efendi çabucak kaleme sarılmıştır. Bu makalenin, kelam konusu devirde neşredilmekte olan Türkçe mecmualardan birisinde çıktığına dair – şimdilik – bir bilgimiz yoktur. Çeviriye, merhumdan ailesine kalan evrak ortasında Arap harfleriyle hayli okunaklı bir biçimde kaleme alınan sayfalarda rastlanmıştır.

​Bu makalenin neşri münasebetiyle müellif Azize Abbas Asfour ve Hâfız Süleyman Efendi’nin ruhlarına rahmetler niyaz ediyor, Filistin ve civar bölgelerde devam etmekte olan Siyonist vahşetinin bir an önce son bulmasını Cenab-ı Hak’tan diliyoruz.

Hafız Süleyman Efendi’nin Kısa Tercüme-i Hâli

Osmanlı’nın son devri ve yıkılış devirlerinde yetişen Kalkandelen ulemâsının önde gelenleri ortasında Hâfız Süleyman Efendi Şehabeddin de yer almaktadır. 1894 yılında Kalkandelen’in ünlü silah ustası Şehabeddin Bin Mustafa’nın dört oğlundan en küçüğü olarak dünyaya gelen Hafız Süleyman Efendi, genç yaşlarında dinî eğitime gönül vermiş ve periyodun Kalkandelen’de tanınmış din adamları Ahmet Efendi Graçalı, Hafız Selim Efendi Rekalı, Hasan Efendi Çaylalı, Kalkandelenli Hafız Kâmil Efendi Reka ve tekrar Kalkandelenli Hafız Cemil Efendi’lerin halka-i tedrislerinde iptidaî ve medrese tahsillerini tamamlamıştır. On beş yaşlarında ise Hâfız Ziyaeddin Efendi’de hıfz-ı Kur’an’a başlamış, bir buçuk yılda hafızlığını tamamladıktan sonra yeniden tıpkı hoca efendiden ilm-i kıraat ve tecvid dersleri almıştır. On sekiz yaşlarında iken, Hocaları Hâfız Kamil Efendi ve Ahmet Graçalı Efendi ile birlikte Mehmet Paşa Derala komutasındaki askerî birliğe istekli taburla iştirak etmiş, yani Balkan Harbi’ne katılarak Kaçanik’te savaşmıştır. 1912 yılında Osmanlıların bu topraklardan çekilmesinden bir-iki yıl sonra İstanbul’a gitmiş ve istekli olarak askerlik yapmış, yaklaşık üç yıl müddetle Tabur İmamlığını deruhte etmiş olan Süleyman Efendi, hem bu süreçte dinî ilimlerde kendisini geliştirmiş hem de kendi isteğiyle askerlikten ayrıldıktan sonra İstanbul’da değişik ulemâ ile devlet erkânıyla görüşüp periyodun sıkıntılarına vâkıf olmaya başlamıştır.

Hilafetin ilgasından sonra İstanbul’u terk edip Yugoslavya’ya, doğrusu memleketi Kalkandelen’e dönerek 1925 yılında Üst Çarşı Köprü Camii imamı olarak vazifeye başlamıştır. Merhumun üç kardeşinden biri, daha evvel Kumarnova Savaşı’nda şehit olmuş, başka ikisi de İstanbuldan Tekirdağ’a yerleşip hayatlarını orada idame etmişlerdir. İmam olduktan sonra hayatına yeni bir sayfa açan Süleyman Efendi, Köprü Camii Medresesi’ni ihya etmiş ve Medresenin başmüderrisi olmuştur. Kalkandelenli tanınmış müderrislerinden Bedaet Efendi, Hâfız Hüseyin Efendi ve öbür hocaların da Osmanlı tarzı dinî tedrisat yaptıkları bu medreseden, bu topraklarda dine hizmet veren kıymetli mezunlar çıkmıştır. Çok hoş Kur’an okuyan Hafız Süleyman Efendi, birebir vakitte dinî problemler üzerine yazılar kaleme alıp, o periyottaki mecmualarda neşretmeye başlamış; ayrıyeten Osmanlı’dan tevârüs edilen akide ve Şeriat sisteminin muhafızlarının önde gelenlerinden biri olmuştur. O devirde Belgrad’da bulunan Reisü’l-ulemâ Cemaleddin Çauşeviç başkanlığındaki Ulemâ Meclisi’nin farklı toplantılarına davet edilip katılmış ve Krallık Yugoslavyası’nda kendisine “Kalkandelen’in Şer’i Hâkimi” yahut diğer bir tabirle “Kadısı” unvanı verilmiştir. Birkaç devir resmî olarak şer’i hâkimlik görevini ifa ederken, Baş müderris olarak medresede misyon yapmış ve başta Sarayevo olmak üzere Eski Yugoslavya’nın aşikâr merkezî kentlerinde, kendisiyle hemfikir olan ulemâ sınıfıyla irtibatlarını aralıksız sürdürmüştür. Buna ek olarak son Şeyhülislam Mustafa Sabri Efendi ile de gıyaben tanışıp İslam sorunları üzerine mektuplaşmaya devam etmiştir. Ayrıyeten farklı ülkelerde, bilhassa Kahire, Selanik üzere kentlerde basılan mecmualara abone olmuş ve buralarda da makaleleri yayımlamıştır. (Selanik’teki Yarın, Kahire’deki el-Fetih gazeteleri bunlardandır.) Ayrıyeten o periyotta Yugoslavya’da neşredilen Sada-yı Millet, En-Nur ve öteki gazete ve mecmualarla da ilgisini kesmemiştir. Krallık Yugoslavyası’nın parçalanmasından sonra, İkinci Dünya Savaşı yılları esnasında Kalkandelen’in Arnavutluk hudutları içine dâhil olmasından sonra Tiran Baş Müftüsü Behcet efendi Şapati tarafından, yeniden Şer’î Hâkimliğine tayin edilmiş ve bu devirde bir orta Kalkandelen Müftüsü de olmuştur.

Süleyman Efendi, Osmanlı metodu tedrisatın ve kadılığın devam etmesi konusunda büyük bir kararlılık göstermesi ve vatanın tanrıtanımaz şer güçlerin ellerine düşmemesi nedeniyle, kelamda “ilerici” bir güruh tarafından – ki bunlar ortasında Komünizm ideolojisinden beslenen bireylerde vardır – bu yıllarda büyük iftiralara ve desiselere maruz kalmış, başşehir Tiran’a şikâyet edilmiş ve sürgün edilmesi için teklif verilmiştir. Fakat Hafız Süleyman Efendi’nin feraseti, yüreği, ufku, davasındaki kararlılığı, kendisini Tiran’da aklamış, şahsen Tiran’da Arnavutluk’un Başvekili Mustafa Kruya’ya yazdığı mektup ve yaptığı görüşmeden sonra kendini aklayıp memleketi Kalkandelen’e zaferle dönmüş ve çok daha ağır bir biçimde gayretine devam etmiştir.

Zarafeti, giysi kuşamı, disiplini, âdâbı ile ün salmış olan Hafız Süleyman Efendi çok büyük sempati toplayarak, tarihe şık ve davasında taviz vermeyen birisi olarak geçmiştir. 1945 yılında Komünizmin Yugoslavya’da hâkim olmasından sonra “Komünizm düşmanı” olarak hakkında tutuklama buyruğu çıkarılması üzerine Kalkandelen’i terk etmek mecburiyetinde kalmış, Prizren kentine sığınmıştır. Prizren’de hemfikirlerinin ve vatanseverlerin himayeleri altında fakat iki yıl kalabilmiş, burada kaldığı müddet içinde de Mehmet Paşa Camii Medresesi’ni canlandırmış ve orada talebeler yetiştirmiştir. Orada da mevcut yönetim tarafından yakın takibe alınması nedeniyle 1947 yılında Üsküp’e gelmiş ve Üsküp ulemâsıyla istişare ederek Sarayevo’ya gitmiştir. Sarayevo’da oranın ulemâsıyla muntazam bir hukuk kurarak, Sarayevo eşrafından Hacı Muyaga Merhemiç’in konutunda iki yıl kalarak çalışmalarına devam etmiştir. Feyzullah Efendi Hacibayriç, Kamil Efendi Silayciç, Smail Efendi Fazliç, Mustafa Efendi Sahaçiç üzere o devrin Saraybosna ulemâsıyla sohbetler düzenlemiş, talebeler yetiştirmiş ve Arapça’dan ve Farsça’dan eserler çevirmeye başlamıştır. Fakat maalesef 1949 yılının ilkbaharında, Sosyalist Yugoslavya bünyesindeki Makedon zımnî polisinin takibiyle Sarayevo’da tutuklanarak Üsküp’e, oradan da Kalkandelen’e getirilip mahpusa atılmıştır. Hiçbir cürmü olmaksızın iddianamesi hazırlanırken, sekiz ay müddetle o vakit Üsküp Kalesinde bulunan Ceza Hapishanesi’nde tutulmuş ve azaplara maruz kalarak çok sıkıntı koşullarda 1950 yılında vefat etmiştir.

Hâfız Süleyman Efendi, çocukluk ve gençlik devrini, çabasını ve davasını anlatan Tarihçe-i Hayatım veyahud Yâd-ı Mazi isimli yetmiş sayfalık yazma bir hâtırat, türlü yazılar ve matbu makaleler bırakmıştır. Akabinde Kalkandelen’de beş çocuk – ki bunların en büyüğü Kalkandelen’in tanınmış imamlarından merhum Hafız Tâcuddin Efendi’dir- bırakan Hâfız Süleyman Efendi’nin mezarının nerede olduğu bilinmemektedir.

Tarih-i Tercüme

23 Temmuz 1938

​Kahire’de münteşir el-Fetih mecelle-i İslâmiye’sinin 16 Cemaziye’l-Evveli 1357 tarihli nüshasının başmakalesinin çevirisidir. Makalede Mısır Darülfünunu Hukuk “Külliyesi”nde Aziza Asfour Hanım’ın

Mütercimi: Yugoslavya Tetovo’da Köprü Camii imamı ve Köprü Medresesi müderrislerinden Süleyman Fehmi

“Filistin Yanmakta Müslümanlar ise Cansız”

​Evlerini tahrip, adamlarını katil, bayanlarının karınlarını yarmak, çocuklarını tepelemek için bombalar atan, ateşler saçan, kardeş Filistin’in çepçevre simasını dolduran ufuklar, tayyarelerinin gürültülü sedası üzerine;

​Bir günah, bir cürüm işledikleri için değil de tahminen Beytullahü’l-Harem’i müdafaa ettiklerinden onu müdafaa ve oradaki hayatlarını ve nutk etmiş oldukları son bir “Allahu Ekber, Allahu Ekber” sözünü yahut Allah’a “Biz Müslümanız, senin Kitab-ı Şerif’ine iman edenlerdeniz” diye o uğurda mütecellidâne müdafaada bulundukları için o bahadır şehitleri katletmeleri ve o dilâverlerin boyunlarını kırmak üzere ihsar edegeldikleri sehpalar ve bıçaklarla boyunlarını kırmaları ve Filistin mücahitlerinin göğüslerine boşa(l)tılan ve atılan Yehud mücrimlerinin yağmur üzere kurşun ve bombalarının sedası üzerine;

​Cebin-i insaniyeti kızartarak rüsva edecek, vücutları ürpertecek, fezâhati kalpleri pâre pâre edecek surette arzları pâmâl etmekten çekinmeyen İngiliz memurlarının müteferrik, türlü türlü, vahşiyane azaplarıyla tazip edilmekte olan zavallıların kalplerinden göklere çıkan acı iniltilerin sedası üzerine;

​Vallahi ben bilmiyorum ki bu yapmış oldukları şeyler, gözlere karşı pek açık iken bu günden sonra onlar tekrar mütemeddin bir kavim olduklarını argüman etmeye nasıl cüret edeceklerdir.

​Bu Şark İslâm’ı ise yaptıklarını onlar aleyhinde tescil edecek, halefte, seleften ahbârını tevârüs edegelecektir.

​Alev almış da yalımı tezâüd etmiş, dumanı göklere çıkmış olan bu ateşlerin şulesi üzerine;

O ateşler ki o zavallıların meskenlerinde, onları tenkil etmek ve intikam almak ve onları inceden inceye tazip ve arazi-i kutsala konusunda kendileriyle birlikte suikast edenleri irzâ için İngiliz ve Yehud elleriyle yakılacak ateşlerdir.

Filistinli kardeşlerimizin başlarına dökülen azap, memleketleri gasp olunup da bütün dünya memleketlerinden atılan ve en şermli bir tard ile kovulan ve Almanya’nın yaptığı ve pek uzak olmayan Yahudi perakendelerini bir ortaya toplayarak peşkeş olmak üzere onlara yeni bir vatan verilmek, verilmesine istek göstermedikleri içindir.

Kutr-ı şakikın etrafında inildeyen güllelerin sedası üzerine; dağlar ve vadileri ortasından çıkan yalımların şulesi üzerine; kalbim elemler akıtarak, gözlerim kan dökerek işte bu kelimeyi yazmıyorum, bu kelimeyi maşrıktan mağribe kadar bütün etraf âlemindeki Müslüman kardeşlerime yazıyorum. Onlara yazarak, “Filistin için ne yaptılar?” diye onlardan soruyorum. Onlara Filistin’in başına gelenleri anıyorum. Din ve insanlıkta kardeşleri olanların tahammül edegeldikleri türlü azapların bir kısmını onlara hatırlatıyorum. Kardeşlerinin eninlerini, yavrularının vâveylâsını, çocuklarının hüngür hüngür ağlamalarını, bayanlarının nevhalarını işitmekten sağırlandıktan sonra bunu onlara yazıyorum. Dağ başlarına sürülmüş, yiyecek, içecek bulamayarak aç bî-ilâç kalmışlar; kumları döşek, gökleri yorgan edinmişler; vatan ve dini müdafaada mucib-i iftihar olan gençlerini kaybetmişler; kuvvetli zalimlerin bulaştırmak istediği arzlarını himayede İngiliz ve Yehud’un şefkat ve merhametsiz elleriyle kesilmiş çocuklarının hayatını korumak uğrunda güzide adamlarını kaybedegelmişlerdir.

Ey Müslümanlar! Filistin’in vaziyeti bir hâle girmiştir ki kalpler kan döker, ödler kopar, gönüller paralanır, ciğerler erir, ruhlara kesiklik hâsıl olmuş olur.

Şehit Filistin’in hâlinden daha beter hangi bir şey vardır? Filistin’in başına gelmiş bir facia üzere daha bir memleketin başına gelmiş midir? İngiliz ve Yehud ona ne yaptı işittiniz mi?

Gazeteler size o kurbanların, o maktullerin ve Filistin’deki enva’-i tahrip ve tedmirlerin ahbârını nakletmedi mi?

Ey Müslümanlar! Tarih-i âlemde şehit Filistin’in hüzn-âver sığıntıları üzere bir hüzün verecek Filistinli müteellim bir Müslümanın lisanından naklen el-Fetih’in adetlerinden birinde zikretmiş olduğu vahşet üzere bir vahşet işittiniz mi?

İngilizler, istedikleri şeyleri itiraf ettirmek için ateşte bakır iksirler kızdırarak kardeşlerinin tırnakları altına koymakla nasıl ikrahta bulunduğunu işittiniz mi?

Biliyor musunuz ki din kardeşlerinizin mülâkî oldukları envâ-i azap ortasında yer kazınıyor, cam kesimleri konulmakla çıplak adamı onun üzerine döşeterekten cisminden kan akıncaya kadar kamçılarla polisler dövmektedirler.

Bundan daha büyük belâ ve daha acısı bu Filistinli kardeşinizin haber verdiği şeydir ki günlerden birinde edepsiz gardiyanlardan biri, fuhşu irtikâp için Pir Muhammedü’l-Cağbetü’l-Ezherî’ye geldiler. Cihad mezhebinde, Allah yolunda bahadırlık göstermiş olan bu kurbanlarla iktifa edilmeyip de onlar tahminen Filistin zuemâsını hapsettiler; şeriat kadılarını tevkif ettiler; erdemlere tecavüz ettiler mevâşi ve mahsulât-ı araziyeyi müsadere etmektedirler.

Ahalinin emlâkini ve emlâk içindeki eşyayı itlâf etmektedirler. Ziynetleri, emvâli yağma etmektedirler. İslâm emvâl ve vakfiyesini müsadere ederek rey ve fikir ashâbını diyanet-i diniyeden kovarak uzak uzak cephelere nakletmektedirler.

“Allahu Ekber” sözünü ve onun devam zikrini bu kutsal nağmelerde tekrar edilmesini koruma üzerine kelimetullahı ilân ve şeriat-ı müslimîne nusret uğrunda mücahede ederek canlarını ucuza bezl eden bu keder-dideleri ziyade-i tenkilde bulunmaktadırlar.

Ey Müslümanlar! Zihninizden kaybolduğu üzere Mescid-i Aksâ, yalnız Filistin ahalisi için değildir. Etraf etraf âlemindeki bütün Müslim ve Müslimeler içindir.

Ve Allahu Ekber ecdadınız bugün yeryüzünde olmuş olsaydı ve görmüş olsaydılar ki bu kardeş kutra ne gelmiştir, saflarını tevhid ederlerdi de onlar o zümreden olurlardı ki Allah onlar hakkında buyurmuştur: “Ellezine âmenu ve hâceru ve câhedu fi sebîlillâhi bi emvâlihim ve enfusihim a’zamu dereceten ındallah ve ülâike humü’l-fâizûn. Yubeşşiruhum rabbuhum bi rahmetin minhu ve rıdvânin ve cennâtin lehum fîhâ naimun mukîm. Hâlidine fîhâ ebedâ, innallahe indehu ecrun azîm.”

Ey Müslümanlar! Vallahi sizin zihninizde İslâmiyet menkub olduğu üzere hiçbir asırda o denli zelil olduğu görülmemiştir. Vallahi İslâm bu vakitte hakaret gördüğü üzere hakaret görmemiştir. Buna da sizlerin ihmaliniz ve teferruk ve şikākınız sebep olmuştur.

Ecdadınızın ruhlarında olan bezl, kalplerinde olan iman ve şecaat ve din muhabbeti ve miras-ı Müslimîni müdafaaya olan istekleri ne oldu… Sizin ecdadınız İslâm’a bir kötülük ilişmesine asla râzı değillerdi… Bugün ise, bugün mucib-i fahriniz, ünvân-ı dininiz olan Kitabullâh Filistin’de paralanıyor. Dininizi tahkiren kan döken tâgîlerin ayakları altında çiğneniyor. Birtakımı Seyyidü’l-Mürselîn birtakımı da Ashâb-ı Kiram’ın sedaları olan olan mücahit kardeşlerinize isâet kasdıyla bu şeyler yapılmaktadır.

Ey Müslümanlar! Elbet Muhammed (S.A.V.), milyonlarla Müslümanlara bakıyor da Allah’ın onlara mal ve câhtan birçok şeyler vermiş ve kuvvetten de onlara yeryüzünde temkin vermiş de azamet ve gururlarının remzi, fahrlerinin unvanı olan Mescid-i Aksâ’da kardeşlerine nusret iştirakten onlara isabet eden zaaf, cansızlık ve râbtasızlıkla muavenetsizliklerinden müteelim olmuştur.

Sudûrunuzdan hamiyetin dağılmasını, kalplerinizden merhametin vedalaştığını ve damarlarınızdaki kanların durduğunu gördükten sonra Resulullah Aleyhisselâm’ın müteellim ve mahzun olmaya hakkı vardır. Bu kan ki;

Eslâfınızın urûkunda durmayıp galeyan eder ve ebeden harareti zâil olmazdı da “nusretâ” diye edilen nidalara karşı “Lebbeyk” diyerek telbiyede bulunurlardı.

Nebiyy-i Keriminizin bir şeyde mahzun olmaya hakkı vardır ki sadr-ı İslâm’da Ashâb-ı Kirâm’ın fedakârlıklarından nâşi dine yardım ve Müslümanları müdafaa uğrunda olduğu surece muharebe âvâzelerine gülerek, şen ve ferahlı daldıklarını görürken dinin “masraı” önünde sizin sükûtunuzu, buhlunuzu ve cansızlığınızı görmektedir. Evet, Resul aleyhissalavatullahu vesselâm mütellim ve mahzun olmakta haklıdır. Çünkü Müslümanlardan birçok mil yonlar içinde Ashâbı Ebû Bekir, Ömer, Osman, Ali, Hamza, Abbas, Talha, Zübeyr, Hâlid bin Velid ve gayrı üzere bir tane görünemiyor ki soğuyan Müslüman hamiyetlerini tahrik ve öldürülen şecaat ruhunu diriltsin de safları ittihad ederek, sözleri birleşerek zulüm ve adalet acılarını yapanlara müdafaada bulunmuş olsunlar.

Evet, O’nun müteellim ve mahzun olmaya hakkı vardır ki adedinizin çokluğuna karşın içinizde Ali Kerremallahu Veche üzere erdemli bir delikanlı göremiyor. O, insanlara hitaben diyordu ki “Cihat, cennet kapılarından bir kapıdır, onu Allah has velilerine açmıştır. O, takva libasıdır. Allah’ın vermiş olduğu muhkem zırhı ve metin kalkanıdır. Ondan yüz çevirerek terk edene Allah zillet libasını giydirir. Ona belâyı şâmil kılar, onu küçültür ve hakir kılar, kalbini körleştirir. Cihadı tazyi’ ettiği için de hakkı ketm olunur. Zillet ilzam kılınır, ona insaf edilmez olur.

Ey Müslümanlar! Bugün yüzleriniz kızarıp da bu şecaat ve bu ikdam karşısında kendinizden utanmayacak mısınız? Peygamberiniz hüzn ü esefinde hak üzere değil midir? Çünkü O bu anda o erlikten hiç eser göremiyor ki O, kayserleri kahr ve cebâbireyi izlâl etti. Tahminen nişanını belgisiz ederek âsârını silmiştir. Siz, onlar yanında neredesiniz? Onlar mücahedelerine karşın yeniden kifaf üzere yaşamakta idiler. Hâl bir dereceye kadar bâliğ olmuştu ki Resulullah Sallallahi Aleyhi Vessellem şiddet-i …undan batn-ı şerifine taş bağladı. Siz ise bu anda hüsn-i hâl ve vüs’at-i maişettesiniz. Malınız çok, size Allah hayrı müteveffir kılmış lâkin içinizde iş bilenleriniz az bulunuyor.

Ey Müslümanlar! Yapmış olduğunuz kusurlardan dolayı Peygamberiniz Aleyhissalâtu vesselâm “Hadislerimi nasıl zâyi ettiniz, hidayetimiz nasıl hedmettiniz?” diye sual edeceği vakitte diyeceğiniz ne olacaktır?

“Hadisimi unuttunuz mu ki onda size birbirinize yardım etmeyi tergip ve teşvik etmiştim.” “El-Mü’minu li’l-Mü’mini kel-bünyân yeşuddu ba’duhu ba’dâ” Ya zihninizden bu Hadis-i Şerif kayboldu mu: “Meselü’l- mü’minine fî tevâdihim ve terâhümihim ve teâtufihim meselü’l-mescidi izeştekî minhu udvun tedâa lehu sâirü’l-cesedi bi’ş-şehri ve’l-hummâ”

Kardeşlerinizin başına gelenler ve nâzil olan facialar geldikten sonra ve onları gâsıbın bombaları ve zulmü katlettikten sonra onlar sizin bir cüz’ünüz olduğu hâlde onlara ne yaptınız? Onu unuttunuz mu ki “Men lâ yehtemmü bi emri’l-müslimîne feleyse minhüm” Bir Müslim, öbür bir Müslüman kardeşinin sürûrunda müşareket etmeyi istedi mi ki ona, onun hüznüne iştirak etmekle âlâm ve mesâibinde muvâsatta bulunması lâzım gelir.

Bu his ve şuur her bir mümin ve müminenin kalbinde temekkün etmeyecek olursa Müslümanları zelil eden, dinlerini muhatarada bırakan istismar ve düşmanlığından kurtuluşta ümit ve emel de kalmamış olur.

Ey Müslümanlar! Vallahi ben sizin işinize şaşırıyorum. Kendinize rahat ve saadet ve sükûnu nasıl reva görüyorsunuz? Sizin gayrınız ise kızgın ateşler ve azaplar içinde kıvranıp durmaktadır. Bu hâliniz nasıl olacak? Resul aleyhissalâtu vesselâm diyordu ki: “Lâ yü’minu ehadüküm hattâ yuhibbu mâ yuhibbu li nefsih.”

İster misiniz, Filistin’deki fecâyi üzere sizin de memleketinizde olsun? Artık Filistin’de olduğu üzere gençlerinizin boyunları bıçaklarla biçilsin; artık Filistin’de olduğu üzere bayan ve kızlarınızın ırzları hetk edilsin; Filistin’de olduğu üzere emvâliniz, ziynetleriniz selb edilsin. Bittabi kendiniz için bu türlü şeylere râzı değilsiniz. Ya din ve insanlıkta kardeşleriniz olanlara nasıl razı oluyorsunuz. Onlar da sizin üzere beşer değil midir? Onlarda da his ve şuurlu kalpler, zill ü hakarete razı olmayan, uğraşlı, aziz ruhlar yok mudur? Lâkin onların ruhları zill ü hakarete istek gösterdiler; tek yalnız İslâmiyet zillet görmesin, Kur’an’a hakaret olunmasın, Beytullahü’l-Harem tedmir edilmesin. Bilmiş olun ki Müslümanların geri kalması ve bugünlerdeki zaafı lakin birtakımı öbür bir bazı(sını)n işlerine ehemmiyet vermediğinden neşet etmiştir.

Bu tenâfur ve tenabüz isti’mârın vuhuş-ı zâdiyesine? av kılmış ve her yutanlara yutulması kolay ola bir lokma kılmıştır.

İnsanı en fazla rencide edecek bir şey varsa o da Müslümanlar, Rablerinin buyruğundan, Peygamberlerinin tavsiye etmiş olduğu şeylerden uzaklaşmaları ve onların menâfiine Kur’an’ın tersim etmiş olduğu kavâid-i hakîmesini terk etmiş olmalarıdır.

Onun eteklerine, saçaklarına tutunmuş olaydılar bu mezbahaları ve bu dağılan âzâları görmemiş olurduk.

“El Müslimü ehu’ll-müslim lâ yüzlime ve …” “İnnemel mu’minune ihvetun – Vel mu’minune vel mu’minatu ba’duhum evliyau ba’d”

Ömer ibnü’l-Hattâb nerede? Hâl-i uzlette bulunan bu Müslümanlardan intikam almak için bunların meskenlerinde düşmanın yakmış olduğu ateşlerin yalımını gözüyle görmüş olsun. Bir de bu meskenlerden bir Müslüman adam Beyt-i Makdis’i müdafaayı kendi üzerine vâcib bilmiş de İslâm muhabbeti kokusunu almış olduğu hâlde kendisine gelecek azap havfını atarak kendi reyini ilân edegeldikleri içindir.

Ali bin Ebî Tâlib nerede, facianın kaygısından ve havl u hayrette kalmış ve evlâtlarını tâhir ve pak kanlarına bulanarak yere düştüklerini ve yaralarını sarmak ve onlara bulunmak şöyle dursun ve din ve vatanı müdafaa uğrunda hayatlarını kaybettiklerinde cenazelerini teşyi etmekten bile ortalarını haylûlet edilmiş olan Müslüman bayanlarını kendi gözü ile görmüş olsun.

Nerede Hâlid bin Velid? Sizin cümûdunuzu kendi gözü ile görmüş olsun.

Ey Müslümanlar! Vallahi o bugün mevcut olaydı Filistin’deki kardeşlerinizi katledenlerden önce sizi kılıcını çekerdi de peşin sizi katlederdi. Zira İslâm’ı müdafaadan tehalluf edenler, İslâm’a Yehud ve İngiliz’den düşmanlığı daha fazla şedittirler.

Ey Müslümanlar! Nasıl yemek yiyorsunuz? Hâlbuki Filistin’de kalplerini açlık koparmış, dağların karyaları? ortasında uyuklayanlar vardır.

Nasıl elbise giyiyorsunuz? Hâlbuki Filistin bayanları, İngiliz zulüm ve adâveti ile musibet-dîde olan onların ellerindeki nasiplerine ağlasınlar diye erlerinin ve kendilerinin mevcudunu mesârif-i harbiye nâmıyla ne varsa selb ederek ellerindeki mâ-melekleri alınmış, üryan kalmışlardır.

Gözleriniz uyku dolu olarak doya doya nasıl uyuyabiliyorsunuz? Filistin’de ise evlâtlarını kaybettiklerinden gözyaşlarıyla paralanan gözler vardır. Azap ve elemden ve isabet eden musibetlerden uykusuz kalan gözler vardır.

Evlâtlarınız ortasında evlerinizde nasıl ferahlanıyorsunuz? Filistin konutlarında ise her konuttan ciğer-pârelerini, erlerini kaybederek zâlim İngilizlerin zulmünden her birinin başlarına gelmiş şeyler üzerine vâveylâ vardır.

Allah’ım, rahmet: Müslümanlar değişti, kalpleri merhametli iken katılaştı. Kabalaştı, his ve şuuru bulunmayan katı taş üzere oldu. Evet, Müslümanlar elbet tebeddül etmiştir.

Kendilerinde mevcut olan nahvet ve hamiyet, şecaat vve Necdet zâyi olmuştur. Tahminen yapmış oldukları makûs işleriyle, ihmal ve tekâsülleri ile merkez-i dini izâa ederek onur ve meziyetlerini kaybetmiş oldular. Lâ havle velâ kuvvete illâ billâhil aliyyü’l-azîm.

Müslümanlar, evvelden düşmanları üzerine şeditler iken artık kendi ihvanına karşı şedit görünmektedirler.

Allah’ım bize rahmet, buğuz ve adâvetini bizden kaldır. …. Sen Rahîm ve Alîm’sin.

Ey Müslümanlar! İngilizler ki yeryüzünde devletlerden en çok Müslümanlara onlar hükmetmektedir. İşte Filistin’de kardeşlerini tezlil ederek kendilerine kölelik yaptıranlar onlardır.

Kardeşlerinizin hânelerinde ateş yakan onlardır. Kardeşlerinizi katleden, kadınlarınızı yapıtı eden onlardır.

Arap İslâm Filistin’inin, Musevilerin olmasını isteyenler onlardır. İslâm’ın nişanlarını ve en eski erkânından olan bir rüknünü ve bünyânından en büyük bir binasını bombalar ve gülleleriyle ve tedmirdeki siyasetleriyle hedm etmeyi isteyenler onlardır.

Ey Müslümanlar! Filistin’e ilişkin üzerinize teveccüh edecek birçok vâcipler vardır ki o vâcibâtı yapmayacak olursanız İslâmiyet’i öldürmüş ve Rabbinizi ve Peygamberiniz Aleyhiisselâmı igzâb etmiş olursunuz. Ey Müslümanlar! Size teveccüh edecek birinci vacip odur ki emvâlinizle Filistin’in yardımına koşarak o aziz ve erdemli canlarını hayata çevirmek ve dağ başlarına sürülenleri himaye ederek İngilizlerin adâvet ve tuğyanlarıyla tedmir edilmiş olan hâneleri bedelinde onları sığındıracak birtakım konutlara döndürmektir.

Beytüllâhü’l-Harâm’ı müdafaada bahadırlık gösteren o erdemli kimselere iştirak eden bayanların avrâtını örtmelisiniz ki sizi, zaafınız, kıllet-i iman ve adem-i hamiyet ve şecaatiniz onu müdafaadan ve kan ve canlarınızla müdafaa etmekten alıkoyan endişeniz olmuştur.

Ama Filistin’e ilişkin, size teveccüh eden vâcibâttan ikincisi, İngiltere’de bulunan birtakım Musevilerin çevirmiş olduğu siyasî rollerinde İngilizler, onların dileklerine tâbi olarak İslâm’lara ilişkin kutsal bir hakkın enkazı üzerinde onlara bir devlet kurmak istiyor ki onun eczâsından bir cüz’üne bir şey ilişmeden önce umumiyetle canlarınızı o uğurda ifnâ etmeniz lâzım gelir. İşte bunun için İngilizlerin Filistin’de her an ve her lâhzada kurmuş olduğu kanlı vak’alar üzerine bütün dünya devletlerine protestoda bulunmaktır.

Vâcibâttan üçüncüsü, Müslümanlar cemî etrâf-ı âlemde ilân etmelidirler ki İngilizler, bu siyasetinden ve irtikâp etmiş olduğu bu fezâyihten vazgeçmeyecek olurlarsa – ki onlar âlemde medeniyet sancağını hâmil olduklarını tez ettikleri üzere – saflarınızı tevhit etmeniz lâzım gelir de kardeşleriniz içim bütün şiddetle çalışarak onlar için bu zâlimlerden intikam almalısınız.

Bir da onların eşya ve emtiasını kendinize haram etmelisiniz. Onların zâlimâne siyasetlerini yeryüzünde hisseden Müslümanlar, eksik olmadığını bilmiş olsunlar.

Filistin’e ilişkin üzerinize teveccüh eden dördüncü vâcib ve benim itikadımda en ehemmiyetli en mukaddesi ki İngiliz ve Museviler, bu siyaseti terk etmeyecek olurlarsa Filistin için bir istekli kapısı açılmalıdır da birinci evvel be ruhumu avcuma alarak mücâhidîn-i ebrârın gururuna, en büyük gurura nâil olmak için Beytullahu’l-Harâm’ı müdafaa yolunda kurbanlık mezbahasında en peşin kurbanlardan biri olmak üzere bu sufûfa takaddüm edeceğim.

“Ülâike ashâbü’l-cenne hâlidîne fîhâ cezâi bimâ kâbu ya’melûn”

Şânı Celîl olan Mevlâ’nın Allah yolunda mücahede edenlere vaad etmiş olduğu ecr-i azîme nâil olacağım: “Meselullezîne yunfikûne emvâlehum fî sebîlillâhi ke meseli habbetin enbetet seb’a senâbile fî kulli sunbuletin mietu habbetin, vallâhu yudâifu li men yeşâu, vallâhu vâsiun alîm.” “İnnellezine âmenû vellezîne hâcerû vecâhedû fî sebîlillâhi ülâike yercûne rahmetallâh(i) vallâhu gafûrun rahîm.”

Ey Müslümanlar! Artık o uzun uzunluklu uykunuzdan tembellik gubârından silkinmeli ve gâfil olduğunuz şeye gözlerinizi açarak uyanmalısınız. Çünkü İngilizler, Müslüman memleketlerini müstemleke yaparak yalancı bir hürriyet ve uğursuz bir medeniyet nâmıyla fesadı neşretmektedir.

Şarap, kumar, fısk u fücur, hayâsızlık, namussuzluk ve bayan erkek ihtilâtı ve ne kadar İslâm dinine muhalif şeyler varsa orada bahasına? gitmektedir.

İşte tam yarım asır bunun üzerine devam ettiler. İslâmiyet ise bununla bir arada tekrar Allah’ın kudreti ile mahfuz kaldı. Sonra düşündüler ve çok düşündüler de tâ ki şeytanları onları Musevilere yardım etmek yolunu göstermiş oldular. Bütün milletler, bunların şerrinden bîzâr olarak istimdat etmekte bulundukları bu tâifenin eline sizin kutsal beytiniz ve Allah’ın beyt-i mahremi geçmiş bulunsun da işi maynalaştırdıktan sonra kendi ibadethanelerinden birine tahvil etmiş olurlar da işte o vakit ebeden sahife-i ârı kendinize yazmış olursunuz. Ve Allah’a arz olunacağınız günde de yüzlerinize zillet ve rüsvâlık çökecek. O katı ve düşünceli günde size soracak ki: Kardeşlerinizin boynuna zulüm kılıcı indirilmiş olduğu bir günde “Beytullahü’l-Haram tehlikededir” diye yüksek sedalarıyla istimdat ettiklerinde ne yaptınız?

Bu sedaları işitmemek için yoksa parmaklarınızı kulaklarınıza mı koydunuz? Gazeteler, kardeşlerinizin ahbârını size naklettiği ve İngilizlerle Yehud tarafından onlara kötülük ve berbatlıklar döküldüğü günde onlara isabet eden musibeti def ve onların başına gelen şeyden onları kurtarmak için din ve insaniyet nâmına sizden istediklerinde onlara ne takdim ettiniz?

Sizden istediler lâkin sizin kalbiniz yumuşamadı. Göklere çıkan o eninleri kulaklarınız işitmedi. O darmadağınık âzâları, o nezih ve tâhir kanları ve o caddeler ve sokakları dolduran onurlu çeşmeleri gözleriniz görmedi.

Bugün takdim ettiğiniz şeyin cezasına nâil olacaksınız. Elbet Allah’ın hesabı şedittir.

Ey Müslümanlar! Bu büyük mahşerde kendinizi bir kenarda görüyorsunuz zira siz gururunuzu zay’ ettiniz. Şecaatinizi kaybetmiş, her şeyinizi hatta Peygamberinizin isteğini bile ziyan etmiş bulunuyorsunuz.

Ey Müslümanlar! İki şey vardır, bunların daha bir üçüncüsü yoktur: Ya siz Müslümansınız da sizden istemi olduğum şeyi kendiniz vereceksiniz yahut siz – el iyâzu billâh – bundan gayrısınız da Allah sizin işinizi görmüş olacaktır.

Velâ havle velâ kuvvete illâ billah ve innâ lillâh ve innâ ileyhi râcûn.

Ama ey Filistin ahâlisi, elbet, siz kendinize Filistin üzere bir yer için misli sebkat etmemiş, dehrin ebedî gururlu bir tarih yazmış olmadınız. Elbet siz canlarını heba ederek kanlarıyla İslâm’ı izâz eden Fatih’in sülâlesi olduğunuzu ispat etmiş oldunuz. Onlara cennet farz oldu. Sizin de yapmış olduğunuz şeyleri tebrik ederiz. Uygun biliniz ki nusret sizin müttefikiniz olacaktır. Allah size yardım edecektir.

Müdafaanızda devam edin. Çok, az kimseler, çok olan kimselere Allah’ın müsaadesi ile galebe etmiştir. Allah’ın nusreti müminlere bir hakikat olarak tecelli etmiş olacaktır.

Mısır Darülfünunu Hukuk Külliyesi’nde

Azize Abbas Asfour