Usta Binici ve Eğitmen Ercan Sipahi’den atçılık ve binicilik üzerine tüm merak edilenler
İşte Binici ve Eğitmen Ercan Sipahi’nin o röportajı;
Kaç yaşından itibaren at binmeye başlanmalı :
(AT SEVGİSİNİ BEBEKKEN BAŞLAR)
Çocuklarını At ile tanıştırmak isteyen ebeveynlerden sık duyduğumuz sorulardan biri bu fakat ben bakış açısında bir kusur olduğunu ve değişmesi gerektiğini düşünüyorum. Aileler çocuklarının cet binmesi için belirli bir fizikî yakınlığa gelmesini beklemek gerektiğini ve eğitimin direk teknik eğitim ile başlaması gerektiğini düşünüyorlar, meğer binicilik eğitimi direk at üzerinde başlamamalı, bebek dahi olsa bir çocuğun çiftliğin kapısından girdiği an eğitim aslında başlıyor..Bu biçimde çocuk bütün duyuları ile atın olduğu bir ortamı deneyimliyor, çiftlik korkusu alıyor , atları padokta, manejde koşarken ya da ahırlarında dinlerken gözlemliyor , dokunarak temas kuruyor. Elbet bebeklikten itibaren At olan ortamda olan çocuk ile atla birinci sefer 7-8 yaşlarında tanışan çocuk ortasında fark olur. Bebeklikten at ile tanışan çocuğun bilinçaltında atlara bir yatkınlık olacakken birinci defa 7-8 yaşlarında tanışan bir çocuğun şayet var ise evvel endişelerini geçirmek gerekir.
Atların çocuk gelişimine katkısı :
Atların çocuk gelişimine tesirinden bahsedilirken genelde hükmetmek sözü çok kullanılır , ben bu istikametinden çok; işbirliğinden , grup çalışmasından bahsetmek istiyorum. Uygunca bireyselleştiğimiz bir çağda çocuklara farklı bir canlı ile bağlantı kurma birlikte çalışma kültürünü öğretmemiz bence çok kıymetli. Hükmetmek ya da liderlik kavramları yerine , empati kurmak , iş birliği yapmak kavramlarının hayatlarımızda daha çok yer almasını ve çocuklara öğretilmesi gerektiğini düşünüyorum. Çağımızın liderlik anlayışının geçmişten çok farklı olduğunu, binicilik ve atların bu yeni liderlik anlayışına nazaran çocuklar yetiştirebilmek için kıymetli araçlar olduğunu düşünüyorum.
Atın bir günü nasıl geçiyor :
Hayvanları anlamaya çalışırken insan dünyası ile düşünmememiz gerekiyor, insan kadar karmaşık muhtaçlıkları yok ve memnun olmaları daha kolay. Bir atın rutin bir günü şu halde , gün doğumu ile birlikte kahvaltı diyebileceğimiz birinci öğünlerini yiyorlar , hava kuralları uygun ise padoğa (çayır) salınıyorlar , güzel anlaşabilen atları padoğa birlikte salıyoruz bu fazla güçlerini atma , hareket etme yanında hoş bir oyun ve toplumsallaşma imkanı da sağlıyor. Ahırına geri alınan atların tımarı yapılıyor ve orta öğünler diyebileceğimiz otları veriliyor. Her atın padokta hür vakti dışında bir de sporu diyebileceğimiz planlı çalıştırma vakti oluyor , bir atın ülkü kondisyonda ve sağlıklı kalabilmesi için günde asgarî 20 dakika çalışması gerekiyor. Gün batımı ile atlar için en huzurlu yer ahırları, gün batımı ile ahırlarına çekilip akşam yemeği diyebileceğimiz öğünlerini verdiğimiz atlarımıza gece otlarını da verdiğimizde çok keyifli vakit geçirebileceklerdir.
Atlar ile nasıl bağlantı kurulmalı :
At ve insan bağlantısı aslında eksiden başlayan bir irtibat zira tabiatı gereği at av insan avcı. At bağlantısında en öne çıkan kavramlar bence inanç, sevgi, hürmet, sabır ve samimiyet. Atlar sizin doğanızı , hislerinizi esasen algılayacaktır. Ürkekliğiniz ve güvensizliğiniz varsa bunun sebebini algılayamadığı için o da ürkek ve inançsız olacaktır. İrtibatı öğrenmek at ile uzun vakit geçirip deneyim kazanarak geliştirilmesi gereken bir yetenek, yeni atçılara öncelikle sakin, dingin, kendinden inançlı bir ruh hali ve yavaş vücut hareketleri ile cet yaklaşmalarını öneririm.
Atiye Atlı Ömür ne sunuyor :
Atçılığa bakış açımız ve misyonumuz atın hayatımıza katabileceklerinin yalnızca at binmekten çok öte olduğu istikametinde kulüp idarecisi olarak şu soruyu çok duydum : “At binmekten korkuyoruz lakin atları çok seviyoruz , kulübünüze gelebilir miyiz.” Yanıt mutlaka evet. At binmek , tımar yapmak , cet dokunmak , kahveni içerken çayırda özgürce koşan bir atı yalnızca seyretmek, bunların hepsi atçılık. Atın kişisel ve toplumsal hayatımızda daha fazla yer edinmesi dileği ile biz yalnızca bir binicilik kulübü değiliz, atlı hayat kulübüyüz diyoruz.
